محسنیون ۱۱۰

چگونگی هلاکت متوکل عباسیلعنه الله

شیخ عباس قمی‌رضوان الله علیه می‌نویسد:

در روز سوم شوال سنة ۲۴۷ هجری قمری، متوکل خلیفه [غاصب] دهم عباسی کشته شد و این به سبب آن بود که آن خبيث، امير المومنین علیه السلام را سخت دشمن می‌داشت و تنقیص می‌نمود آن جناب را. روزی به حسب عادت شوم خویش، اسم مبارک آن حضرت را برد و بر آن جناب جسارت کرد. منتصر فرزندش در آن مجلس حاضر بود. از شنیدن ناسزا به امیر المومنین علیه السلام رنگش متغیر گشت و در غضب رفت. متوکل او را شتم کرد و این بیت انشاد کرد: «غضب الفتي لابن عمه / راس الفتي في حر امه» (یعنی: این جوان به خاطر پسرعمویش خشمگین شد، سر این جوان در ... مادرش) منتصر در صدد قتل او برآمد و چند نفر از غلامان خاص متوکل را برای کشتن او معین کرد. در شب چهارشنبه سوم یا چهارم این ماه در حالی که متوكل مشغول به شرب خمر بود، بر او ریختند و خونش بریختند و حضرت امیر المومنین علیه السلام در اخبار غیبیه خود، اشاره به او کرده، در آن جا که فرموده: «و عاشرهم اكفرهم يتقله اخصّهم به.» (یعنی: دهمین آن‌ها کافرترینشان است که به دست نزدیکانش کشته می‌شود.) متوکل مردی خبیث السيره و بدسیرت و چنان چه امير المومنین علیه السلام فرمودند: «اكفر آل عباس» (یعنی: کافرترین آل عباس) بوده و با آل ابو طالب سخت دشمنی می‌کرد.

وقایع الایام، تالیف شیخ عباس قمی، صفحه ۹۹، چاپ انتشارات صبح پیروزی